Valenti Carmelo redentorista

Mons. Carmelo Valenti (1798-1882) – Italia.

Mons. Carmelo Valenti (1798-1882)
Vescovo di Mazara del Vallo

Nacque a Marineo in provincia di Palermo nell’anno 1798 il giorno 2 marzo.

[Fu frutto della missione predicata nel suo paese dai Padri Castaldi e Disparte: quest’ultimo fu testimone del miracoloso movimento degli occhi della Madonna del Paradiso, patrona della città].

Professò nella nostra Congregazione del SS. Redentore il dì sacro alla Santissima Annunziata, 25 marzo 1818. E dopo 4 anni, compiuti gli studi sacri, fu fatto ascendere al Sacerdozio, il 23 marzo 1822.

A 60 anni fu consacrato Vescovo di Mazara del Vallo, il dì 27 settembre 1858; e come fu un zelantissimo Missionario, tale divenne da Prelato.

Diede ai Nostri il Santuario della Madonna del Paradiso, tanto celebre in tutta la Sicilia.

Finalmente ricco di anni e di meriti, all’età di anni 84, il 22 settembre 1882, passò da questa vita alla beata eternità, rimpianto da tutta la città di Mazara che ne aveva sperimentata per lunghi anni la carità di un santo Pastore, degno figlio di S. Alfonso de Liguori.

Profilo in lingua latina

Carmelus Valenti Marinei, qui Panormitanae Provinciae pagus est, die 2 Martii anni 1798, patre Georgio, matre Cajetana Perretti natus, bonamque indolem sortitus, vocationem ad religiosam vitam ducendam puerulus persensit.

Cum a duobus Patribus Castaldi et Disparte (ille ipse qui ante viginti annos miracolosi oculorum motus B. V. De Paradiso spectator fuerat ) Marinei missio anno 1817 traderetur. Carmelus in Congregationem nostram cooptari postulavit et obtinuit, dieque 25 Martii insequentis anni 1818, vota professus est. Delicetum studiorum causa missus, in scientia sanctorum et religionis plurimum et die 23 Martii anni 1822 Sacerdotio auctus est.

In Sicilia reversus, cum valitudine voceque tenuior esset, neque onerosum missionum opus amplecti posset, S. Tribunalis ministerio totus incubuit, in quo ita assiduus gratusque evasit ut nullus esset Panormitanorum fidelium sive e clero et sanctimonialibus, sive honestioris vel humilioris conditionis coetus, qui eo conscientiae moderatore non gauderet.

In pauperes effusus, caritatis proximi admirabile exemplum edidit in fratris sui Marinei Archipresbyteri illacrimata nece.

Cholera morbus anno 1837 Marinei, sicut et alibi, profunde grassabatur, cum a malevolis quibusdam Archipresbyter Valenti, nedum gratis, sed impie, apud multitudinem accusatur, quod venenis aliisque diabolicis artibus pestiferam luem aleret augeretque.

Indi furor, impetus, nex! Iustae sicarios poenae manebant, cum Carmelus noster, quamvis maximo cordis dolore perculsus, caritatis Christi e Cruce pendentis memor, ad Judicum primitus, dein ad Regis pedibus privilutus, veniam miseris imploravit et obtinuit.

Bis Rectoris «Uditore» et domuum Siculae Privinciae Visitatoris, bisque vocalis in Capitulis ad eligendos P. Lordi et P. Berruti coactis, munere functus, tandem in Episcopum Mazariensem a Rege Ferdinando II, Pio IX maxime adprobante, designatur, die 19 Octobris 1858 in Diocesim, ab omni civium ordine laetanter exceptus, solemniter ingressus est.

Difficillimis temporibus per annos fere 24 Diocesi praefuit, zelo animarum, pastorali sollicitudine, morum integritate et suavitate admirabilis, omnibusque carus. Antequam e terra in coelum migraret, ardentissimo animi voto expleto de Siculae Provinciae incoepta restitutione gavisus est. Sacrae eius in Sacello P. V. M. Eccl. Cath. illuc delatae 2 Nov. 1906 just. resur. expectant.

__________________________

Profilo tratto da Biografie manoscritte
del P. S. Schiavone –
vol.2 Pagani, Archivio Provinciale Redentorista.
__________________________

Ritratto di Mons. Carmelo Valenti: redentorista nativo di Marineo (Palermo), fu di grande spiritualità e vescovo zelante di Mazara del Vallo. Subì non poche persecuzioni e calunnie, ma tutte le superò, perdonando ai suoi nemici (foto nelle Cronache di Schiavone).
Ritratto di Mons. Carmelo Valenti: redentorista nativo di Marineo (Palermo), fu di grande spiritualità e vescovo zelante di Mazara del Vallo. Subì non poche persecuzioni e calunnie, ma tutte le superò, perdonando ai suoi nemici (foto nelle Cronache di Schiavone).

_____________

Vai alla pagina delle Biografie di Redentoristi